BIGERRIONES vel BIGERRONES

BIGERRIONES, vel BIGERRONES

Begerri Plinio, l. 4. c. 19. Begeritani, Ausonio, populi Galliae Aquitanicae ad montem Pyrenaeum, in Hispaniae confinio, quorum regio Bigorre, testibus Orontiô, Vinetô, et Scaligerô nominatur. Comiti de Fluxo subditi, uti Comitatus est in Vasconiâ consistens. Hinc profectus vir fortis Evequus nomine, regnum Navarrae constituit, pulsisque inde Mauris, successoribus suis regnum per manus reliquit. Nic. Lloydius. Pellits Bigerri, dicuntur Paulino ep. 1. ad Auson. pellibus enim ob inclementiam caeli utuntur, et ob Bigerricum turbinem, Sidonio Ep. 12. l. 8. memoratum. Hinc Bigerrica, vestis hispida Sulpicio Severo, in vita S. Martini, et Fortunato hirsuta Bigerrica palla, qualis Bigerris et Benearnensibus in usu est hodieque, marlota dicta. Vide supra. Urbs gentis caput primum vocata est Turba, deinde Travia, Tarvia ac Tarbia: Nunc Tarba dicitur. In Notit. provinciarum ac civitatum Galliae veterrima nominatur, 10. inter Novempopulanae civitates locum obtinens. Vulgo Tarbe: vetus castrum aut arcem Bigerram Bigorramve habuit, ubi semper fuit sedes Episcopatus: unde et nunc la Sede appellatur. Pagus Bigerricus quondam sub Comitibus fuit: Vice-Comitatus duos veteres continens, Levitanensem et Asteriensem: e quibus Levitania, vulgo Lavedan, equis generosis olim nomen suum dedit, etiam inter currendum in gyrum verti solitis: caput habet Lordam, Lourdes, veteri arce munitissimâ insignem. In Bigerris sunt etiam Vicus Bigerrorum, Vic de Bigorre: et Vicus Aquensis, nunc Bagneres, a balneis aquisque suis salubribus: a quo Vicani Aquenses nomen habuêre, ut vetus marmor docet. Gregor. de glor. Confess. agrum Bigerricum vocat terminum Beorretanae urbis, ibique Vicum Sextiacensem ponit. Lingua Bigerritana dicitur le Vigordan. Hadr. Vales. Notit. Gall. Huius regionis Comes ultimus Esquibarus, filiam Martham reliquit, Gastonis ultimi Comitis Benearnensis uxorem. Marca, Histor. Benear.